Unifikacja i kodyfikacja prawa rodzinnego w Polsce (1945-1964)

Opis książki

Banałem będzie stwierdzenie, że prawo rodzinne to olbrzymi obszar prawa cywilnego, że to fundamentalne zagadnienie z zakresu stosunków społecznych, a więc politycznych, że problematyka małżeństwa i rodziny to od dawna ważny problem filozoficzny oraz ideologiczny. Podjęcie problematyki tworzenia prawa rodzinnego w okresie dwudziestu lat Polski Ludowej, od zarania nowej formacji społeczno-politycznej na ziemiach Polski, musiało skutkować wejściem Autora na wspomniane liczne pola ludzkiej wiedzy. (…) Ważniejsze, że Autor monografii bardzo swobodnie porusza się po wszystkich wymienionych polach, a zwłaszcza dużo uwagi poświęca zagadnieniom doktrynalnym, ideologicznym, nie unikając równocześnie zagadnień społecznych i gospodarczych. Uważam to za trafne, bowiem w totalitarnym systemie komunistycznym ideologia zawsze miała znaczenie najbardziej pierwszorzędne, wiodące, podporządkowane jej były wszelkie obszary życia społecznego, a więc m.in. gospodarka i prawo. (…) O ile większość wywodów podstawowej części pracy miała charakter zbli-żony do wywodów analitycznych, o tyle zakończenie jest wręcz znakomitą syntezą problemów prawa rodzinnego oraz dziejów jego unifikacji i kody-fikacji w powojennym dwudziestoleciu. Jest to wykonane tak świetnie, że budzi szacunek dla Autora. To duże osiągnięcie naukowe, o trwałym charakterze.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Adama Lityńskiego

Autor zajął się problematyką unifikacji i kodyfikacji polskiego prawa rodzinnego w latach 1945-1964, wypełniając w ten sposób lukę istniejącą w polskiej literaturze prawniczej. Jest to opracowanie z zakresu historii polskiego prawa, jednak niezwykle ważne i istotne nie tylko dla historyków prawa,
ale również, a może przede wszystkim, dla osób zajmujących się współczesnym prawem rodzinnym. Monografia Piotra Fiedorczyka stanowi bowiem dla tych osób bezcenne źródło wiedzy o przebiegu prac legislacyjnych nad prawem rodzinnym w okresie Polski Ludowej (do uchwalenia kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Krzysztofa Pietrzykowskiego