Prof. dr hab. Arkadiusz Morawiec /Uniwersytet Łódzki/
Rozprawa Wiktora Gardockiego „Cenzura wobec tematu drugiej wojny światowej w literaturze polskiej /1958-1980/"jest rekonesansem rzetelnym. Autor odnalazł w archiwach dokumenty dotyczące około pięciuset dzieł poddanych kontroli cenzorskiej. Bliższemu oglądowi poddał blisko sto pięćdziesiąt z nich. Analizowany zbiór, mimo że nie obejmuje utworów dramatycznych, lecz przede wszystkim prozę i poezję, a jako kontekst także prace z zakresu historiografii, jest wystarczająco reprezentatywny. Umożliwia ukazanie najważniejszych obszarów tematycznych podlegających restrykcjom, a także instancji kontrolnych, strategii cenzorskich oraz zmieniającej się w czasie skali restrykcyjności w stosunku do konkretnych tematów i zagadnień /powiązanej z fluktuacjami na krajowej, a raczej partyjnej, scenie politycznej/.
Wywód Autora jest przekonujący, a rozprawa cenna i potrzebna. Jest ona znaczącym osiągnięciem badawczym. Po opublikowaniu stanie się pozycją, która na pewno zainteresuje zarówno badaczy literatury i historii, jak i studentów.
Prof. dr hab. Zbigniew Romek /Akademia Finansów i Biznesu Vistula/
Przygotowana do publikacji książka Wiktora Gardockiego jest przykładem rzetelnej rozprawy naukowej, opartej na wnikliwej analizie zachowanych materiałów archiwalnych dotyczących prezentowanej, na użytek propagandy, wersji II wojny światowej i okupacji hitlerowskiej, ziem polskich, Autor potrafił w sposób kompetentny scharakteryzować nie tylko treści zatrzymywane przez cenzurę, ale także wskazać na tle aktualnej rzeczywistości PRL, jakim celom propagandowym służyły konkretne ingerencje cenzorskie. Wartością tej książki jest także próba ukazania aktywnej roli środowiska polskiej inteligencji, redaktorów wydawnictw, dziennikarzy, samych autorów dzieł literackich, którzy akceptowali lub współuczestniczyli w blokowaniu wolnego słowa w czasach tzw. demokracji socjalistycznej.
