Dyskurs prawny. Języki, teksty i konteksty

Opis książki

Wspólnym przedmiotem studiów lingwistycznych prezentowanych w tej książce jest szeroko rozumiany dyskurs prawny, obejmujący nie tylko sferę stanowienia prawa, lecz również jego stosowania w sądach i urzędach oraz funkcjonowania w obiegu społecznym: w nauce, polityce, literaturze, publicystyce. Tematem poszczególnych rozdziałów są zatem różne aspekty dyskursu prawodawczego i dyskursów wokół prawa ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju prawnoadministracyjnej odmiany polszczyzny w kontakcie z innymi językami urzędowymi dawnej Rzeczypospolitej polsko-litewsko-ruskiej i współczesnej Unii Europejskiej. Przedmiotem
analiz semantyczno-pragmatycznych są akty mowy charakterystyczne dla dyskursu prawnego zarówno jako typy wypowiedzi (akty dyrektywne, predykaty modalne), jak i konkretne realizacje tekstowe (preambuły konstytucyjne, uchwały Parlamentu Europejskiego, paraliterackie teksty okołoprawne i in.). Teksty są badane nie tylko ze względu na swoją strukturę gatunkową czy właściwości stylistyczne, lecz także jako źródłowy kontekst językowy, w którym uobecniają się pojęcia reprezentatywne dla danego dyskursu.
Stawiając w centrum niniejszych rozpraw językowe (semantyczne i stylistyczno-pragmatyczne) aspekty komunikacji prawnej nie stronimy zarazem od zgłębiania historycznych, społeczno-kulturowych czy politycznych jej uwarunkowań, do czego obliguje nas przyjęte w opracowaniu rozumienie typologicznego terminu dyskurs (zob. wyjaśnienie zawarte w pierwszym podrozdziale: Języki, style i dyskursy w sferze prawno -administracyjnej). Szeroka rama kontekstowa jest programowo umieszczana w polu obserwacji badacza tak wyznaczonej kategorii parole.(Ze Wstępu).