Poetyka przestrzeni geobiograficznej Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego

Opis książki

Rozprawa Szymona Trusewicza dowodzi bardzo dobrej orientacji w twórczości Tkaczyszyna-Dyckiego oraz przebiegu kolejnych etapów recepcji jego dzieła. Rzetelnie przeprowadzone badania [...] stały się solidną podstawą naukowego rozpoznania. Poszerzenie horyzontów interpretacyjnych o kontekst przestrzenny doprowadziło do interpretacyjnych odkryć i pozwoliło uspójnić analityczny wysiłek lektury poszczególnych wierszy. Nowe odczytania nie kwestionują wcześniejszych odkryć, lecz je w istotny sposób uzupełniają i modyfikują. [...] W książce Trusewicza podporządkowanie wcześniejszej materii badawczej oraz próby odnajdywania kolejnych aspektów przestrzennego osadzenia wyobraźni poetyckiej Tkaczyszyna-Dyckiego doprowadziły do stworzenia wyrazistej sylwetki twórczej, a należy pamiętać, że poezja Tkaczyszyna-Dyckiego jest zjawiskiem zarówno wpisującym się w obraz przemian kultury po roku 1989, jak i szczególnie wyróżniającym się na jej tle.
Z recenzji dr hab. Agnieszki Czyżak, prof. UAM

Jestem pod wrażeniem opracowania oryginalnej poetyki geobiograficznej (dzięki połączeniu auto/bio/geografii z topobiografią) oraz wielu znakomitych interpretacji. Imponuje znajomość tej poezji, jej krytycznego odbioru (rzetelna rekonstrukcja stanowisk) i kontekstów biograficznych (trudne dzieje rodziny, poeta w przestrzeni publicznej). Solidne przygotowanie teoretycznoliterackie daje narzędzia do wnikliwej lektury pozornie prostego, ale przecież trudnego w odbiorze dzieła. Traktując życie i twórczość jako poetyckie doświadczenie przestrzeni, udało się badaczowi stworzyć syntezę obejmująca wszystkie ważne problemy – egzystencjalne, psychologiczne, etyczne, metaliterackie – motywy i sposoby wyrażania sylleptycznego podmiotu. Walorem tej pracy jest kompozycja całości, przystępując do pisania, krytyk wie, co chce powiedzieć. [...] Dobiera tylko te „cegiełki”, które są niezbędne do pokazania wielofunkcyjnej przestrzennej „architektury” wyobraźni Tkaczyszyna-Dyckiego.
Z recenzji prof. dr hab. Anny Węgrzyniak (ATH)