W tej książce autor podejmuje próbę rekonstrukcji ścieżki do niedualizmu. Przedmiotem analizy jest życie i doświadczenia dziewięciu osób, z których większość żyła w XX wieku. Są to:
– Budda Śakjamuni (ok. 450 – ok. 370 p.n.e.) – urodzony w kraju Śakjów (obecnie w Nepalu), twórca sanghi buddyjskiej, który – choć uchodzi za pierwszego buddystę – buddystą nie był,
– Ramana Mahariszi (1879–1950) – indyjski niedualista odwołujący się do terminologii hinduskiej, głównie adwajtawedanty,
– Irina Tweedie (1907–1999) – Brytyjka pochodzenia rosyjskiego, luźno związana z sufizmem,
– Douglas Harding (1909–-2007) – Brytyjczyk, początkowo chrześcijanin, potem niezwiązany z żadną religią,
– Jean Klein (1912–1998) – francuski niedualista pochodzenia niemieckiego niezwiązany z żadną religią,
– Ilie Cioara (1916–2004) – rumuński niedualista niezwiązany z żadną religią
– Uppaluni Gopala Krisznamurti (1918–2007) – indyjski niedualista niezwiązany z żadną religią,
– Eckhart Tolle (ur. 1948) – niemiecki niedualista niezwiązany z żadną religią,
– Jongej Mingjur (ur. 1975) – Nepalczyk pochodzenia tybetańskiego, związany z tantrajaną (buddyzmem tantrycznym) i naukami dzogczien.
Ta pozycja nie zawiera żadnych recenzji.
Zapraszamy do dodania pierwszej.