Dyskurs o afazji. Od medycyny do etnolingwistyki

Opis książki

Celem monografii, jaki założyła sobie Autorka, jest opisanie świata afatyka – „poprzez jego język przy wykorzystaniu instrumentarium językowego obrazu świata”. Takie podejście do problematyki afazji jest niezwykle interesujące. W literaturze przedmiotu brakuje bowiem opracowań przedstawiających świat widziany z perspektywy osób cierpiących na afazję, która objawia się jako częściowe lub całkowite zaburzenie mechanizmów programujących czynności nadawania i/lub odbioru mowy u człowieka posługującego się już językiem. (…) Próba zrekonstruowania świata takim, jakim doświadcza go afatyk, świata widzianego niejako od środka, jest niezwykle ciekawą propozycją badania afazji jako zjawiska psychospołecznego.

Z recenzji dr. hab. Stanisława Milewskiego, prof. UG

Jądrem recenzowanej pracy jest rozdział „Wołgą przez Afazję…” Jest on bardzo dobry, nowatorski, oryginalny, wartościowy (…). Równie wartościowy jak poprzedni jest ostatni rozdział pt. „Językoznawstwo teoretycznie zaangażowane”. Zgadzam się z Autorką, że zaangażowany badacz lingwista traci w oczach kolegów po fachu wiarygodność i jest marginalizowany. Popieram również postulat Autorki, by uspołecznić lingwistykę, ale wiem, że jest on trudny do zrealizowania. W praktyce medycznej lingwista może istnieć obecnie wyłącznie jako logopeda/neurologopeda.

Z recenzji prof. dr. hab. Zbigniewa Tarkowskiego (UMLub)