Wiedza o języku w kształceniu filologicznym

Opis książki

Wiedza o języku to zagadnienie bardzo pojemne: jego charakter i zakres można różnie definiować w zależności od nauczanego języka, wieku i możliwości uczniów oraz celu kształcenia. Inny zakres wiedzy o języku potrzebny jest w dydaktyce szkolnej, inny w kształceniu nauczycieli, a jeszcze inny w kształceniu tłumaczy. Definiując pojęcie wiedzy o języku w kontekście edukacyjnym, można wielorako rozłożyć akcenty, kładąc większy nacisk na gramatykę, fonetykę, pragmatykę językową lub na związki języka z kulturą. Większość z wymienionych ujęć Czytelnik odnajdzie w tej książce.
Pewne podstawowe kwestie dotyczące sposobu przekazywania wiedzy o języku mają charakter uniwersalny i odnoszą się w zasadzie do wszystkich poziomów kształcenia językowego i do większości nauczanych języków. Chodzi tu zwłaszcza o wybór modelu nauki o języku, wynikający z przyjęcia określonej koncepcji języka i perspektywy badawczej. W praktyce dydaktycznej dotyczy to w dużym stopniu wyboru między tradycyjną perspektywą strukturalistyczną a nowszym podejściem funkcjonalistycznym. Wydaje się, że nauczanie funkcjonalne zakorzeniło się już w dydaktyce języków obcych, natomiast w dydaktyce języka ojczystego pozostaje ono często w sferze deklaracji.
Wiedza i sprawność językowa nauczyciela to niezwykle istotne czynniki w nauczaniu, warunkujące efektywność procesu dydaktycznego. Podjęta w niniejszej publikacji dyskusja w znacznej mierze dotyczy kształcenia filologów, często przyszłych nauczycieli, metodyków i tłumaczy. Wiedza językowa w kształceniu filologów to nie tylko wiedza z zakresu nauczanego języka obcego czy, coraz częściej, kilku języków obcych, lecz także wiedza dotycząca języka ojczystego. Istotne miejsce zajmuje tu także kompetencja interkulturowa.
( Ze Wstępu Agaty Rozumko i Elżbiety Awramiuk)